پروفسور محسن هشترودي، زاده ۲۲ دي ۱۲۸۶ در تبريز - درگذشته ۱۳ شهريور ۱۳۵۵ در تهران از

رياضي‌دانان معاصر ايران بود.

او در مدرسه دارالفنون در تهران تحصيل، و مدرك دكتراي خود را در رياضيات از دانشگاه سوربن در فرانسه

دريافت كرد. پس از بازگشت به تهران، مقام استادي دانشسراي عالي، رياست دانشگاه تبريز و رياست

دانشكده علوم دانشگاه تهران را عهده‌دار بود. پروفسور هشترودي از طرفداران سرسخت علوم پايه بود، به

شعر و موسيقي و فلسفه علاقه داشت، و توانايي بيان مطالب علمي به زبان ساده را دارا بود. وي به

عنوان يك متفكر منتقد پيشرو و رياضيدان نامدار ايراني، داراي اهميت نمادين و شخصيتي اثرگذار در

جامعه علمي معاصر ايران بوده است.

پروفسور هشترودي مهارت زيادي در بيان اصول و پديده‌هاي علمي و فناوري‌هاي جديد به زبان ساده

داشت، و با نوشته‌ها و سخنراني‌هاي خود مي‌توانست با قشر بزرگي از جامعه ارتباط برقرار كند و مفاهيم

اصلي دانش و فناوري را به آنان منتقل نمايد. به فلسفه، شعر و موسيقي علاقه زيادي داشت و خود

اشعاري سروده است.

پروفسور هشترودي از پيشروان تفكر انتقادي در ايران بود. او تاكيد زيادي بر اهميت علوم پايه داشت تا

جايي كه شاخه‌هاي ديگر دانش مانند علوم اجتماعي و علوم انساني را بي‌اهميت و غيرعلمي مي‌خواند.

در همين حال فلسفه، هنر و عرفان را مكمل علم مي‌دانست. وي اعتقاد داشت كه «علم» تنها نوع

ارزشمند دانش «هنر» نگاهي ظريف به زندگي، و «فلسفه» غايت معرفت‌شناسي است، و هيچ يك بدون

نوآوري و اصالت ارزشي ندارند.

تخصص پروفسور هشترودي در زمينه هندسه ديفرانسيل بود. مهمترين اثر علمي نگاشته شده توسط

محسن هشترودي، پايان‌نامه دكتراي او در زمينه هندسه ديفرانسيل است، كه در آن يكي از مدل‌هاي

رياضي استادش (كارتان) را تعميم داد كه امروزه به نام «اتصال هشترودي» شناخته مي‌شود. او در

طول زندگي حرفه‌اي در ايران چند مقاله كوتاه علمي نيز منتشر كرد. جداي از پژوهش علمي، پروفسور

هشترودي به عنوان يك متفكر منتقد و رياضيدان نامدار ايراني، داراي اهميت نمادين و شخصيتي اثرگذار

در جامعه علمي معاصر ايران بوده است

  مبدع روش آموزش ناشنوايان در ايران و پايه‌گذار آموزش و پرورش پيش از دبستان و از پيشگامان فرهنگ

و ادبيات كودكان. او در 1264ش در ايروان، از ايالات قفقاز، به دنيا آمد. پدر و جد وي از اهالي تبريز بودند.

پدرش قناد، معمار و مجسمه‌ساز بود و در نقل داستانهاي كهن و اشعار شاهنامه تبحر داشت. مادربزرگش،

بنفشه، زني باكفايت، طبيب محل و شاعر بود. اين دو نقش مهمي در پرورش استعدادهاي هنري و

خلاقيت جبارداشتند.

باغچه‌بان تعليم و تربيت زنان و كودكان را مهم مي‌شمرد و به رغم مخاطرات موجود، پنهاني به تدريس

سرِخانة دختران مي‌پرداخت. از اولين آثار او براي كودكان داستانهاي منظوم « قيزيللي ياپراق» (برگ زراندود)

و «بايرامچيليق» (مژده‌رساني عيد) است. اين آثار، با نام جبار عسكرزاده، متخلص به عاجز، در 1290ش در

ايروان چاپ شد. وي، در همين اوان، با نوشتن مقالات و سرودن اشعار، همكاري خود را با روزنامة فكاهي

ملانصرالدين آغار كرد و در 1291ش به نشر هفته‌نامة فكاهي لك‌لك در ايروان پرداخت.

از كتابهاي شعر و نمايشنامه و داستانهاي كودكانة‌ باغچه‌بان به زبان فارسي نُه اثر به چاپ رسيده‌است. از

جمله آثار چاپ نشدة او در اين حوزه نمايشنامة آهنگين مجادلة دو پري است. همچنين در روشهاي تدريس

خواندن و نوشتن و آموزش ناشنوايان، سيزده اثر از وي منتشر شده‌است. آثار او به زبان تركي بالغ بر دوازده

كتاب است كه از آن ميان، ترجمة رباعيات خيام، به نام رباعيات آذري خيام، ارزش خاصي دارد. رباعيات

باغچه‌بان، كه در1337 به چاپ رسيد، آيينة افكار و فلسفة زندگي اوست. باغچه‌بان در 4 آذر 1345 درگذشت.

  منبع : استانداري اذربايجان شرقي

  سيد محمد حسين طباطبايي معروف به علامه طباطبايي (زادهٔ ۱۲۸۱ ه.ش.- درگذشتهٔ ۱۳۶۰ه.ش.)

فقيه شيعه، مفسر قران و فلسفه‌دان ايراني ‌است. اهميت وي به جهت احياي حكمت و فلسفه و تفسير در

حوزه‌هاي تشيع بعد از دوره صفويه بوده‌است. به ويژه اينكه وي به بازگويي و شرح حكمت صدرايي اكتفا

نكرده، به تأسيس معرفت‌شناسي در اين مكتب مي‌پردازد.

همچنين با انتشار كتب فراوان و تربيت شاگردان برجسته نظير مرتضي مطهري در دوران مواجهه با

انديشه‌هاي غربي نظير ماركسيسم به انديشه ديني حياتي مجدد بخشيده، حتي در نشر آن در مغرب

زمين نيز مي‌كوشد. وي از دودمان سادات طباطبايي آذربايجان است. در سال ۱۲۸۱ در تبريز متولد شد.

در پنج سالگي مادر و در نه سالگي پدر خود را از دست داد. وصي پدر او و تنها برادرش علامه الهي

را براي تحصيل به مكتب فرستاد.

تحصيلات ابتدايي شامل قرآن و كتب ادبيات فارسي را از ۱۲۹۰ تا ۱۲۹۶ فراگرفت و سپس از سال ۱۲۹۷ تا

۱۳۰۴ به تحصيل علوم ديني پرداخت و به تعبير خود «دروس متن در غير فلسفه و عرفان» را به پايان رساند.

  منبع : استانداري اذربايجان شرقي

علامه محمدتقي جعفري:

1304: (مردادماه) تولد در محله‌ي شتربان تبريز، خيابان شمس تبريزي كنوني

 1310: ورود به دبستان اعتماد، حضور در كلاس پايه سوم  

1312: ترك تحصيل به خاطر فقر مالي، اشتغا ل به كار در كفاشي

1314: تحصيل در مدرسه طالبيه تبريز

1318: تحصيل در مدرسه مروي تهران

1320:تحصيل در مدرسه دارالشفاي قم، پوشيدن لباس روحانيت

1321: مرگ مادر و بازگشت به تبريز

1322: هجرت به نجف اشرف و ادامه تحصيل در مدرسه صدر

1327: كسب درجه‌ي اجتهاد توسط حضرت آيت‌الله العظمي شيرازي

1327: انتشار اولين كتاب (الامر بين‌الامرين) به زبان عربي

1336: بازگشت به ايران

1337: اقامت يك ساله در مشهد مقدس، حضور در كلاس آيت‌الله ميلاني

1338: اقامت در تهران، آغاز تدريس، تأليف و فعاليت گسترده علمي

1344: آغاز نگارش اولين جلد از مجلدات 15 گانه مثنوي معنوي

1356: آغاز تأليف و انتشار اولين جلد از مجلدات تفسير نهج‌البلاغه

1357: پيروزي انقلاب اسلامي، ملاقات با رهبر انقلاب حضرت امام خميني (ره)

1358: مرگ پدر

1376: برگزاري كنگره نكوداشت علامه جعفري در تهران با حضور دانشمندان و انديشمندان بزرگ كشور

1377: (آبان ماه)وفات

      منبع : استانداري آذربايجان شرقي